- incallo
- vetur, raro incalescit, Tac.: ad (für) magnas (cogitationes) incalescit, Tac.: animi equorum incaluere, Ov.: incaluit deo quem clausum pectore habebat, Ov. – bes. von Liebe, ipsa quoque incalui, Ov.: vidit et incaluit pelagi deus, Ov. – II) tr. warm machen, incalescente vino, da man vom W. schon warm wurde, Amm. 30, 1, 20.{{ppd}}{{ppd}}\in-calfacio, ere, erwärmen, erhitzen, Ov. met. 15, 735 u. fast. 4, 919.{{ppd}}{{ppd}}\in-callēsco, ere, dickhäutig werden, Eccl.{{ppd}}{{ppd}}\in-callidē, Adv., ungeschickt, non incallide, nicht ungeschickt = gar geschickt, tergiversari, Cic. de off. 3, 118: conquirere, Gell. 7, 3, 45: opposuisse hoc Tullianum, Gell. 12, 13, 19.{{ppd}}{{ppd}}\in-callidus, a, um, unklug, nicht gescheit, praktisch unerfahren, ungeschickt, gew. m. vorhergeh. Negat., servus non inc., Cic.: non inc. homines, Cic.: iuvenis inc., nicht eben weltklug, Tac. – iudex inc. formae, Sabin.: fuit in iure non inc., Capit.{{ppd}}{{ppd}}\in-callo, āre (in u. callus od. callum), dickhäutig machen, Veget. mul. 2, 27 in.
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch von Karl Ernst Georges. 2002.